امروز توی هر خونه‌ای که بریم حتماً یک اتو به عنوان یکی از مهمترین وسایل خونه دیده می‌شه، اما قبلاً اینطوری نبوده و داستان جالبی پشت به وجود اومدن این وسیله‌ای که حالا بودنش خیلی ضروریه، هست.
اتو یکی از لوازم برقی ضروری توی خونس که برای صاف کردن پارچه پس از خشک شدن استفاده می‌شه. اتوکشی بیشتر برای زیباتر جلوه دادن لباس‌ها و پارچه‌ها انجام می‌شه، اما در عین حال به دلیل دمای بالای فلزی که در کف اتو تعبیه شده، باکتری‌های روی لباس رو هم از بین می‌بره.
علت پیدایش این دستگاه در واقع به زمانی برمیگرده که از اتو برای خشک کردن لباس‌های خیس استفاده می‌شد؛ اما به تدریج استفاده از اون دستخوش کمی تغییر و به وسیله‌ای برای رفع چروک لباس تبدیل شد.
شاید هزاران سال طول کشید تا انسان به سمت این موضوع بره که با استفاده از یک وسیله کاربردی میتونه چروک‌های لباس و پارچه‌ها را باز کنه. اما بیشتر اوقات فقط افراد ثروتمند بودن که به مرتب بودن لباس‌هاشون اهمیت می‌دادن. از اونجایی که استفاده از چنین وسیله‌ای دشوار بود، فقط اشراف میتونستن شخصی رو برای اتو زدن لباس‌هاشون استخدام کنن تا اینکار رو براشون انجام بده و درنتیجه ظاهرشون آراسته‌تر از افراد عادی جامعه به نظر برسه.
اولین اتو: از چین تا امپراتوری روم
هیچ کس به طور قطع نمی‌دونه چه کسی اولین بار از اتو استفاده یا اون رو اختراع کرده. اما اونچه دریافتیم این هستش که تاریخچه پیدایش اون به چین باز می‌گرده. مدت‌ها قبل از اختراع اتوهای مدرن، چینی‌ها از تابه‌های فلزی پر از آب داغ برای صاف کردن لباس‌های خودشون و از بین بردن چروک‌های بافت پارچه استفاده می‌کردن، این یکی از اولین نمونه‌های ثبت شده از اتو هستش.
در زمان امپراتوری روم باستان نیز، رومیان ابزارهایی شبیه به اتوی امروزی داشتند. یکی از اون‌ها دستگاه پرس دستی بود که با یک پارو یا چکش فلزی تخت به لباس‌ها ضربه می‌زد و به این ترتیب چروک‌ها از بین می‌رفتند.
اون چیزی که ما انسان‌های قرن بیست و یکمی به عنوان اتو می‌شناسیم، ابزاری هستش که اروپایی‌ها از قرن چهاردهم از آن استفاده می‌کردن.
اون‌ها در ابتدا تخته‌های آهنی بزرگی رو با فاصله بالای آتش می‌گرفتند یا کاملاً روی آتش قرار می‌دادند و برای صاف کردن چین و چروک‌ها از آن استفاده می‌کردن. به این اتوها، اتوهای تخت نیز می‌گفتند. هر بار که شخصی نیاز به اتوکشی لباس داشت، منتظر می‌ماند تا صفحه آهنی روی آتش گرم بشه. پس از خنک شدن، فرآیند اتو کردن متوقف شده و اون شخص باید فرایند داغ کردن صفحه رو مجدداً شروع می‌کرد.
در حدود قرن 15 پیشرفتی در ساخت اتوهای تخت صورت گرفت. در این زمان جعبه‌ای داغ، در حالیکه روزنه‌ای روی آنها تعبیه شده بود، رایج شدند که به اون‌ها اتوهای جعبه ای نیز می‌گفتن. این اتو فلزی بوده و با کفی صاف، دارای یک دسته نگهدارنده بود. ذغال داغ، آجر و تکه‌های فلز یا هر چیز داغ دیگری رو داخل محفظه اون قرار می‌دادن. با این اختراع، نیاز به در اختیار داشتن پارچه اضافی حین اتوکشی بین اتو و لباس از بین رفت؛ چراکه دیگه کفی اتو، لباس‌ها رو. لکه دار و کثیف نمی‌کرد.
اتوها از زمان اختراع خود تا به حال دستخوش تغییرات اساسی از جهات مختلف شدن. در اواخر قرن نوزدهم، دسترسی به گاز در خانه‌های آمریکایی امکان پذیر شد. و درنتیجه اون، اتوهای گازی ساخته شدن. هر خونه یک خط گاز داشت و یک اتو گازی در خونه‌ها به لوله گاز متصل می‌شد. وقتی مشعل اتو با کبریت روشن می‌شد، مشعل گرم شده و اتو خیلی داغ می‌شد و حتی گاهی گاز اتو نشت می‌کرد. بعد از این نوع اتو گازی، اتوهایی به بازار اومدن که با روغن، گازوئیل، پارافین و سایر سوخت‌ها گرم می شدن.
اتوی برقی وارد می‌شود
اتو برقی در دهه 1880 اختراع شد. در این برهه از تاریخ، اکثر خانه‌ها دارای برق بودند. اولین اتو برقی توسط”هنری دبلیو سیلی” در سال 1882 ساخته شد. مشکل اصلی اتو ساخته شده توسط سیلی این بود که خیلی آهسته گرم می‌شد و بعد از استفاده، خیلی سریع خنک شده و باید دائماً گرم می‌شد.
با شروع قرن، فناوری ساخت اتو پیشرفت چشمگیری داشت و در پی آن اتو کردن در خانه‌های آمریکایی به امری رایج تبدیل شد.
در سال 1920، جوزف مایر با افزودن یک کنترل کننده خودکار دما، انقلابی در ساخت اتو و سیم ایجاد کرد. و در پی آن نیز وجود ترموستات به زودی به ویژگی استاندارد اتو تبدیل شد. اولین اتوهای شارژی در سال 1922 ساخته شدند، هر چند که استقبال خوبی هم از آنها نشد.
اولین اتوهای بی سیم موفق در سال 1984 ساخته شدند.
در سال 1920، جوزف مایر با افزودن یک کنترل‌کننده دمای خودکار، انقلابی نو در زمینه تولید اتو و سیم ایجاد کرد. ترموستات به زودی به ویژگی استاندارد اتو تبدیل شد. اولین اتوهای شارژی در سال 1922 ساخته شدن هرچند که استقبال خوبی هم از اون‌ها نشد.
در سال 1926 اتو بخار توسط شرکت آلداک به بازار عرضه شد. قبل از آن، کاربر روی لباس‌های خشک آب می‌پاشید یا زمانی که هنوز خیس بودن اون‌هارو اتو می‌کرد. عملکرد اتو بخار به این شکل بود که این اتوها دارای یک محفظه آب بودن و در آن آب گرم شده به بخار تبدیل می‌شد تا از سوراخ‌های کوچک کف صفحه بخار بتواند خارج شود. در سال 1938 راه حلی برای مشکل زنگ‌زدگی اتو پیدا شد. در واقع مشکل در فلز به کار رفته شده حین ساخت کفی اتو بود که با استفاده از یک آلیاژ ویژه، نه تنها مشکل زنگ‌زدگی برطرف بلکه چکه کردن آب نیز حل شد. از این اتوها می‌توان به صورت جداگانه به صورت خشک و بخار استفاده کرد.
در سال 1984 هم اولین اتو مجهز به سیستم خاموش خودکار به بازار عرضه شد.
اتو بخار مدرن، یک وسیله برقی بسیار کاربردی هستش که وجود اون در هر خونه‌ای ضروریه و بهمون کمک می‌کنه تا از نظافت شخصی و روزانه خودمون به خوبی مراقبت کنیم. همه میدونن که در اختیار داشتن یک اتوی عالی چه تأثیری بر ظاهر و استایل ما داره. اتو امروزه ابزاری بسیار جذابه که در انواع برندها در بازار موجود هست و بسته به شکل ظاهری، میزان انرژی مصرفی و قابلیت‌های مختلف قیمت‌های متفاوتی داره.
اتوهای امروزی دارای روکش نچسب هستن، اکثر اون‌ها دارای بدنه پلاستیکی و سوراخ های بیشتری در کف هستند تا باعث بشن بخار بیشتری ازشون عبور کنه و این نشان از خوب بودن کیفیت و عملکرد اتو است.